Τα τελευταία χρόνια σε όλον τον κόσμο και την Ελλάδα πληθαίνουν οι φωνές ανησυχίας που μιλούν για μια ανεξέλεγκτη μετακίνηση και «εισβολή» μεγάλων μουσουλμανικών πληθυσμών στον λεγόμενο Δυτικό κόσμο με σκοπό την «ισλαμοποίησή» του.Είναι όμως ο πραγματικός σκοπός της Νέας Τάξης πραγμάτων η ισλαμοποίηση των Δυτικών κοινωνιών με την προσθήκη και την πρόσμιξη του μουσουλμανικού στοιχείου ή κάποιος άλλος;
Καταρχήν δεν πρέπει να παραβλέπουμε τη δυτική διείσδυση στις μουσουλμανικές χώρες με διάφορες μεθόδους και προσχήματα: οικονομική συνεργασία (Σαουδική Αραβία, Κόλπος), πολεμικές επιχειρήσεις για «αποκατάσταση συνόρων» (Ιράκ, Κουβέιτ) και «καταπολέμηση τρομοκρατίας» (Αφγανιστάν, Πακιστάν), «αντιπυρηνικές» πιέσεις και αντιπολιτευτική υποκίνηση (Ιράν), πολιτισμική παρέμβαση (Αλ Τζαζίρα) κλπ. Για να μη λησμονούμε και τις παρεμβάσεις των διαφόρων μη κυβερνητικών διεθνών οργανισμών ανθρωπίνων δικαιωμάτων με σκοπό την άμβλυνση ή κατάργηση κάποιων ακραίων κοινωνικών συνεπειών του μουσουλμανικού φονταμενταλισμού.
Από την άλλη πλευρά, έχουμε τα κείμενα, τις ομιλίες και τις πρακτικές θεωρητικών, πολιτικών, οικονομικών και θρησκευτικών ηγετών της Νέας Τάξης και της θρησκευτικής της εκδοχής, του κινήματος της Νέας Εποχής (New Age), που στρέφονται ξεκάθαρα ενάντια σε οποιοδήποτε φονταμενταλισμό (και θρησκευτικό) ως εμπόδιο στην πραγματοποίηση των σχεδίων τους – που σε θρησκευτικό επίπεδο προβλέπουν άμβλυνση και σταδιακή εξάλειψη κάθε θρησκευτικής διαφοράς και διαμάχης που θα μπορούσε να εμποδίσει τη δημιουργία ΜΙΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ και την επίτευξη ΜΙΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ.
Στο πλαίσιο αυτό, ο οποιοσδήποτε θρησκευτικός φονταμενταλισμός – είτε Ορθόδοξος, είτε Παπικός, είτε Προτεσταντικός, είτε μουσουλμανικός κλπ. – βρίσκεται στο στόχαστρο της Νέας Τάξης και πρέπει να εξοντωθεί προκειμένου να μην εμποδίζει την πραγματοποίηση των σχεδίων της. Η απάλειψη γίνεται με δυο τρόπους: είτε διά της βίας είτε με την πολυπολιτισμικότητα – που σημαίνει ανάμιξη των πληθυσμών, των πολιτισμών, των γλωσσών, των παραδόσεων και των θρησκειών.
Ο σκοπός της ανέγερσης, για παράδειγμα, ενός τζαμιού (ή περισσοτέρων) στην Αθήνα είναι ο έλεγχος των επικίνδυνων για τη Νέα Τάξη ακραίων μουσουλμανικών στοιχείων, ο απο-φανατισμός του μουσουλμανικού πληθυσμού με την ικανοποίηση του θρησκευτικού του αισθήματος, αλλά και ο «εθισμός» του ελληνορθόδοξου πληθυσμού στη θρησκευτική διαφορετικότητα με ταυτόχρονη άμβλυνση της πίστης του στον Χριστιανισμό και δη την Ορθοδοξία ως αποκλειστικής και αυθεντικής θεϊκής αποκάλυψης («Τελικά, όλοι στον ίδιο Θεό πιστεύουμε»).
Ο στόχος της Νέας Τάξης πραγμάτων δεν είναι να μας κάνει όλους μουσουλμάνους, αλλά να μας κάνει όλους – χριστιανούς, μουσουλμάνους, ιουδαίους, βουδιστές, ινδουιστές κλπ. - πειθήνιους και «γλυκανάλατους» οπαδούς μιας θρησκείας χωρίς φονταμενταλισμούς, χωρίς «γωνίες», χωρίς αυθεντίες, χωρίς διαφορές και τελικά χωρίς Αλήθεια.
Ο μόνος τρόπος αντίστασης στον ανίερο αυτό σκοπό είναι για μας τους Έλληνες, να γίνουμε πραγματικά Ορθόδοξοι – με πίστη, αγάπη και ελπίδα στον Ιησού Χριστό - και να πάψουμε να ξιφομαχούμε με τους ανεμόμυλους ή να πολεμάμε το Θηρίο με σφεντόνες.
