Παρατηρώ ότι πολλές από τις ελληνικές επιχειρήσεις των οποίων μεγάλο μέρος των εσόδων και των κερδών προέρχονται από αγορές του εξωτερικού ανησυχούν όχι για τη πτώση των εσόδων από την ελληνική αγορά, αλλά για τις απονενοημένες φορολογικές επιδρομές που συνηθίζει το ελληνικό δημόσιο.Πολλές εκθέσεις μάλιστα αναφέρουν αυτό το ενδεχόμενο σαν πιθανό μελλοντικό κίνδυνο. Το πρόβλημα είναι ευρύτερο και αφορά ένα ευάριθμο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας αλλά με πολλαπλάσια όμως συμβολή στη δημιουργία εθνικού εισοδήματος και θέσεων εργασίας.
Καλή η φιλοπατρία, τα μεγάλα λόγια και ο οπερετικός εθνικισμός με τα μεγάλα λόγια εναντίον της Μέρκελ, αλλά αν δεν προσέξουμε προσεχώς κινδυνεύουμε να πάθουμε πολλά περισσότερα δεινά από την περικοπή του 14ου του 13ου ή και του 12ου μισθού και τη μείωση των δημοσίων υπαλλήλων στο μισό ή το ένα τρίτο.
Θυμάστε το παράδειγμα της αντεστραμμένης πυραμίδας με την οποία λέμε ότι μοιάζει η ελληνική οικονομία με τη στενή κορυφή να είναι η παραγωγική βάση και την μεγάλη έδρα να είναι το αντιπαραγωγικό σκέλος της οικονομίας;
Κινδυνεύουμε να εξαφανίσουμε πλήρως την παραγωγική βάση ή ένα μεγάλο μέρος αυτής.
Κατ’ αρχήν επιχειρήσεις που έχουν ένα μεγάλο μέρος των εσόδων από δραστηριότητες στο εξωτερικό. Ποιος ο λόγος να συνεχίσουν να παραμένουν στην Ελλάδα με τους υψηλούς φόρους και τη γραφειοκρατία; Μπορούν εύκολα να μεταφέρουν την έδρα σε μια γειτονική χώρα εντός της ακτίνας του ευρώ με τον μισό ή το ένα τέταρτο φορολογικό συντελεστή και πολλά κίνητρα.
Οι άνθρωποι που παράγουν πλούτο. Σε μια κοινωνία υπάρχουν στελέχη και εξειδικευμένοι τεχνίτες που πληρώνονται μεν καλά αλλά η συμβολή στο εθνικό εισόδημα και τη δημιουργία θέσεων εργασίας είναι πολλαπλάσια των απολαβών τους. Αυτοί οι άνθρωποι στη Ελλάδα αν δεν θέλουν να φοροδιαφύγουν έχουν κάνει το κράτος και τους τεμπέληδες δημοσίους υπαλλήλους συνέταιρους.
Είναι φυσικό σε ένα ασφυκτικό φορολογικό περιβάλλον αυτοί οι άνθρωποι να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό. Ήδη, αυτή η κίνηση εδώ και χρόνια έχει δημιουργήσει ένα ρεύμα εξόδου από τη χώρα και αυτό επιδεινώνει και θα επιδεινώσει περισσότερο τη χαμηλή μας παραγωγικότητα.
Τα τελευταία 20-30 χρόνια η Ελλάδα έχει διώξει όσες επιχειρήσεις μπορούσε να διώξει και εμπόδισε άλλες να πάρουν την θέση τους με τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά. Εδώ και χρόνια έχει αρχίσει να διώχνει τα ικανότερα άτομα που μπορούν να συμβάλουν με την εργασία τους στη δημιουργία θέσεων εργασίας, πλούτου και εσόδων.
Φοβάμαι ότι εν μέσω δημοσιονομικής κρίσης και άγνοιας του κινδύνου από τους πολιτικούς μας οι οποίοι συμπεριφέρονται σαν παιδιά του πολιτικού σωλήνα αυτή η τάση θα επιταχυνθεί προσεχώς.
Αν αυτό συμβεί φοβάμαι ότι αναγκαστικά θα ακολουθήσει μια δεύτερη έξοδος χαμηλόμισθων Ελλήνων μεταναστών στη συνέχεια. Θυμάστε μήπως τις γυναίκες του ανατολικού μπλοκ που καθαρίζουν σπίτια και δηλώνουν πτυχιούχοι σοβιετικών πανεπιστημίων; Ίσως το δούμε από την αντίστροφη αν μεριμνήσουμε να μη συρρικνωθεί και να διευρυνθεί η βάση της ελληνικής ιδιωτικής οικονομίας.
Του Κώστα Στούπα
(από το capital.gr)
