«Στα σκοτεινά μονοπάτια της Ιστορίας, οι τραπεζίτες και οι κεφαλαιούχοι γενικότερα αποτέλεσαν εύκολο στόχο για εκείνους που ήθελαν να κατευθύνουν κάπου – οπουδήποτε – την οργή του κόσμου για την οικονομική κρίση. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, δίχως αυτό να σημαίνει ότι οι τραπεζίτες ειδικότερα δεν έχουν μερίδιο ευθύνης. Η τακτική αυτή μπορεί να «χαϊδεύει» τα αφτιά του πλήθους αλλά είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, όπως έχει αποδειχτεί στο παρελθόν. Ο λαϊκισμός είναι ο πιο γρήγορος δρόμος για να φτάσει κανείς στο φρενοκομείο.
Η κρίση δεν είναι προϊόν μόνο της ασύστολης εμπορικής πολιτικής των τραπεζών των τελευταίων ετών, αλλά και της ακόρεστης δίψας των καταναλωτών να ξεπεράσουν τα όρια της αγοραστικής τους δύναμης. Η ευημερία των τελευταίων ετών ήταν επίπλαστη, από αυτήν όμως επωφελήθηκαν όλοι και κυρίως όσοι σήμερα δηλώνουν εξοργισμένοι από την πολιτική των τραπεζών!
Αν κάτι χρειάζεται να κάνουμε είναι να συζητήσουμε και πάλι για τις αρχές πάνω στις οποίες θα βασίζεται από εδώ και στο εξής η κοινωνία μας»...
(Από άρθρο του κ. Θανάση Μαυρίδη στο «Κεφάλαιο» της 24/12/09).
Σχόλιο Γνωμοδότη:
Στην άκρως εκπαιδευτική – κατά τη γνώμη μας – τηλεοπτική εκπομπή του ALPHA «Για Λογαριασμό Σας», παρακολουθούμε συχνά αληθινές ιστορίες συμπολιτών μας που έχοντας οδηγηθεί σε οικονομικό αδιέξοδο λόγω υπερδανεισμού, ζητούν τη βοήθεια οικονομικού συμβούλου για να τους σώσει από την οικονομική – και όχι μόνο – κατάρρευση των νοικοκυριών τους. Τις περισσότερες φορές, στις δυσάρεστες αυτές ιστορίες βλέπουμε ότι υπάρχει κοινός παρονομαστής που δεν είναι άλλος από «την ακόρεστη δίψα των καταναλωτών να ξεπεράσουν τα όρια της αγοραστικής τους δύναμης», αδιαφορώντας για τις όποιες – συχνά τραγικές – συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Αν σήμερα περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται να συζητήσουμε και να αναζητήσουμε τις αρχές πάνω στις οποίες θα βασίζεται στο εξής η ζωή μας, η οικογένειά μας και η κοινωνία μας, θα πρέπει να επαναφέρουμε στη ζωή μας το μέτρο, να εγκαταλείψουμε τις καταναλωτικές υπερβολές πέρα από τις δυνατότητές μας και να επιστρέψουμε σε μια λιγότερο εγωκεντρική νοοτροπία που θα νοιάζεται για τους άλλους – πρώτα για την οικογένειά μας και έπειτα για τον διπλανό μας και το κοινωνικό σύνολο.
Χρειάζεται με λίγα λόγια να αφήσουμε τον δυτικής προέλευσης ατομιστικό υπερκαταναλωτισμό και χωρίς προκαταλήψεις και αγκυλώσεις να στραφούμε και πάλι στη σοφία και τον τρόπο ζωής που συστήνουν η Αγία Γραφή και οι Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι πολύ καλά γνώριζαν ότι ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαυτία με τις τρεις κύριες εκφάνσεις της, την κενοδοξία, τη φιλαργυρία και τη γαστριμαργία.
Ο λαϊκισμός που θέλει ανεύθυνα να φορτώνει τα βάρη της κρίσης σε όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό μας, είναι μια μορφή εγωκεντρισμού που δεν μας οδηγεί μονάχα στην απώλεια των φρενών μας, αλλά και της ψυχής μας.
