Του Κώστα ΣτούπαΗ Ελλάδα δεν είναι Ουγγαρία, Ρουμανία, Ισλανδία, ή Λετονία. Η Ελλάδα έχει «λίπος» σαν χώρα να κάψει πριν κινδυνέψει να εμφανίσει συμπτώματα «ασιτίας». Απλά η Ελλάδα πρέπει να κάνει δίαιτα...
Ξεκινώντας από το κράτος που κανείς δεν ξέρει πόσους, ποιους και γιατί πληρώνει.
Κάποιος έγραφε χθες ότι στη Λετονία επανέκαμψε η φυματίωση μετά τις περικοπές που επέβαλε το ΔΝΤ στις δαπάνες για φάρμακα. Στην Ελλάδα αν συμβεί το ίδιο μόνο κάποιες φαρμακοβιομηχανίες κινδυνεύουν να «συναχωθούν»...
Στην Ελλάδα των 10 εκατ. πληρώνουμε για φάρμακα περί τα 9 δισ. όταν η Ισπανία των 60 εκατ. πληρώνει 12 δισ. ευρώ. Φαίνεται ότι υπάρχει πολύ «λίπος» να «λιώσει» χωρίς να υπάρξει υποβάθμιση της υγείας...
Εκεί που θα υπάρξει υποβάθμιση είναι στα «μαύρα» κάποιων λειτουργών της δημόσιας υγείας εντός κυρίως αλλά και εκτός δημοσίου. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να το καταλάβει...
Σύμφωνα με μια έρευνα της Ε.Ε. η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ των πρώτων (στην Ε.Ε.) στην κρατική χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και μεταξύ των τελευταίων στους δείκτες αποδοτικότητας.
Ανάλογη είναι η εικόνα και στη μέση και την βασική εκπαίδευση, όπου σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ έχουμε τους λιγότερους μαθητές ανά καθηγητή και ένα από τα τελευταία σε αποδοτικότητα συστήματα.
Αυτό ίσως κάποιες συντεχνίες που υπερασπίζονται την «δωρεάν» παιδεία με την ανοχή της πολιτείας δουλεύουν τους πολίτες (το λαό όπως αρέσκονται να τους αποκαλούν) για να ψαρεύουν μαθητές για τα ιδιαίτερα και την παραπαιδεία...
Κατά καιρούς έχουμε συνηθίσει να ακούμε τους συνδικαλιστές εν ονόματι των εργαζομένων, στη ΔΕΗ, τον ΟΣΕ, στην ΕΡΤ, την Ολυμπιακή και τον ΟΤΕ παλιότερα κλπ κλπ να υπερασπίζονται τα φθηνά τιμολόγια και τον κοινωνικό χαραχτήρα των υπηρεσιών που προσφέρουν...
Στην ουσία αυτό που υπερασπίζονται είναι η σπατάλη και όλα αυτά που μας οδήγησαν στο χρέος των 300 δισ. ευρώ.
Η μείωση των δαπανών είναι η μια πλευρά του ζητήματος. Η άλλη πλευρά, η διεύρυνση και πάταξη της φοροδιαφυγής και ο εξοστρακισμός της διαφθοράς. Σ’ αυτό πρέπει να μας γίνει συνείδηση ότι είναι υπόθεση όλων μας. Όχι μόνο σε ό,τι αφορά τη δική μας φορολογική δήλωση...
Είμαστε σε δύσκολη θέση. Η ιδανική λύση αυτή τη στιγμή θα ήταν να εφαρμόσουμε μέτρα ΔΝΤ χωρίς να προσφύγουμε στο ΔΝΤ. Το σενάριο αυτό όμως κάθε μέρα που περνά γίνεται όλο και πιο αδύνατο. Το πιθανότερο είναι να εφαρμόσουμε μέτρα ΔΝΤ με την επιτήρηση του ΔΝΤ.
Το ΔΝΤ έχει αρκετές αποτυχίες στην πλάτη του. Δυστυχώς στην κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα δεν έχουμε περιθώρια επιλογών. Το ΔΝΤ φημίζεται επίσης γιατί μαζί με τα ξερά καίει και χλωρά, αλλά αυτό όταν είσαι στο χείλος της παύσης πληρωμών μικρή σημασία έχει.
Είναι λογικό να είναι οι συντεχνίες του δημοσίου και οι φοροφυγάδες αυτοί που αντιδρούν δαιμονοποιώντας την έλευση του ΔΝΤ.
Αυτοί ήταν τόσα χρόνια που αντιδρούσαν σε κάθε μεταρρύθμιση. Το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας όμως έχει αλλάξει άρδην τα δεδομένα... οι συσχετισμοί πλέον δεν παίζουν σημαντικό ρόλο.
Οι δανειστές μας δεν έχουν λόγο να υπομείνουν τις αγκυλώσεις μας και αυτό είναι παρήγορο, αν μη τι άλλο, για το μέλλον των παιδιών μας...
Το ΔΝΤ δεν είναι η καλύτερη λύση, δεν είναι όμως και η χειρότερη. Η χειρότερη ήταν αυτή που εφαρμόζαμε τόσα χρόνια. Αδιέξοδη και κυρίως άδικη για ένα μεγάλο μέρος Ελλήνων που δεν είχε πρόσβαση στο δημόσιο φαγοπότι...
Με τα παραπάνω δεδομένα η δημοσιονομική περίπτωση της Ελλάδας είναι ανατάξιμη, αυτό που είναι πιο δύσκολο είναι η αλλαγή νοοτροπίας για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.
(από το capital.gr)
