οὐ γὰρ δυνάμεθά τι κατὰ τῆς ἀληθείας, ἀλλ᾿ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας. (Β΄ Κορινθίους 13,8)

11.3.10

Τι είδε ο ...γιαπωνέζος στο Πεδίο του Άρεως

Σαγιονάρα!

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010. Γενική απεργία.

Πατησίων, ώρα 9 π.μ.: Εκατοντάδες εργαζομένων κατεβαίνουν με τα πόδια στο κέντρο, προσπαθώντας να φτάσουν στις δουλειές τους.

Στο Μουσείο, ένα πανό: "Ιθαγένεια σε όλους! Όχι στο ρατσισμό!"

Ώρα 10 π.μ.: "Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία", ορύεται από τα μεγάφωνα ο Παπακωνσταντίνου. Ο Βασίλης, όχι ο άλλος...

Ώρα 11 π.μ.: Οι πρώτοι απεργοί-διαδηλωτές αρχίζουν να φτάνουν. Ανάμεσά τους, αρκετοί αλλοδαποί.

Ώρα 11.55: Μικρό το πλήθος, καναδυό χιλιάδες, χωρίς πάθος. Ανεβαίνει στο βήμα ο προσφάτως γιαουρτωθείς γραμματέας της ΓΣΕΕ που ομιλεί για πέντε λεπτά περνώντας απαρατήρητος. Ακολουθούν διάφοροι φωνασκούντες εργατοπατέρες που επαναλαμβάνουν την ίδια χιλιοειπωμένη ...κασέτα.

Στο βάθος, στο Μουσείο, υπάρχει κι άλλη συγκέντρωση. Πιο ...αριστερή αυτή. Και ακόμα πιο πέρα, το ...ΠΑΜΕ. Όλοι μαζί και χώρια...

Οι καφετέριες της περιοχής γεμάτες κόσμο που απολαμβάνει τον καφέ του στη λιακάδα...

Ώρα 12.11: Τελειώνουν οι ομιλίες, ξεκινάει η πορεία. Ώρα για επαναστατική γυμναστική. "Έρχονται χρόνια δύσκολα", προειδοποιεί ο Στέλιος Καζαντζίδης από τα μεγάφωνα.

Ώρα 12.25: Ο άδειος πια χώρος, ένα ατέλειωτο σκουπιδαριό. Σε λίγο, τα αυτοκίνητα του δήμου θα πιάσουν δουλειά...

Πάει κι αυτή η μέρα. Το πράξαμε το επαναστατικό μας καθήκον! Τρέμετε Γιωργάκη, Όλι Ρεν, διεθνείς κερδοσκόποι και ντόπιοι κεφαλαιοκράτες! Του Έλληνος (βολεμένου) ο τράχηλος, ζυγό δεν υπομένει!

Αριγκάτο!...