Tου Σταύρου ΛυγερούΗ έκρηξη της βόμβας με θύματα τρία μέλη μιας ταλαίπωρης οικογένειας Αφγανών προχθές το βράδυ και οι δύο ένοπλες ληστείες χθες το πρωί ήλθαν να μας υπενθυμίσουν αυτό που θέλουμε να ξεχνάμε. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η πόλη βυθίζεται στην ανασφάλεια. Οταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είχε προβεί σε αμετροεπείς δηλώσεις, οι οποίες σήμερα του επιστρέφουν σαν μπούμερανγκ. Παρ’ όλα αυτά, θα ήταν εύκολη λύση να τον μιμηθούμε και να κατηγορήσουμε την Αστυνομία και τον ίδιο. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη και οι υπηρεσίες του έχουν ευθύνες, αλλά, εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, το πρόβλημα είναι ευρύτερο.
Το αστυνομικό δελτίο αποδεικνύει ότι η Αθήνα μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε επικίνδυνη πόλη. Η τρομοκρατία είναι οξύ πρόβλημα, αλλά απειλεί τον μέσο πολίτη πολύ λιγότερο από την εγκληματικότητα, η οποία εμφανίζει μεγάλη έξαρση. Αυτό δεν αφορά μόνο το οργανωμένο έγκλημα. Αφορά και το διάσπαρτο έγκλημα, που στρέφεται εναντίον απροστάτευτων πολιτών, οι οποίοι κατά κανόνα προέρχονται από μικρομεσαία στρώματα. Το εξαιρετικά ανησυχητικό είναι ότι οι ένοπλες ληστείες πολλαπλασιάζονται. Οι κακοποιοί συνήθως φέρουν πυροβόλα όπλα, τα οποία και χρησιμοποιούν με μεγάλη ευκολία. Ορισμένοι εξ αυτών σκοτώνουν ακόμα και για λίγα ευρώ.
Η έξαρση της εγκληματικότητας είναι ευθέως ανάλογη με την όξυνση της οικονομικής κρίσης. Από τις επιπτώσεις της κρίσης έχουμε βιώσει μόνο την «κορυφή του παγόβουνου». Το ίδιο ισχύει και για την εγκληματικότητα. Στην πραγματικότητα, η εγκληματικότητα έχει ξεφύγει από τα παραδοσιακά όριά της. Τείνει να μετατραπεί σε μια μορφή άτυπου κοινωνικού πολέμου.
Συρρικνώνοντας τις θέσεις και «λευκής» και «μαύρης» εργασίας, η κρίση δημιουργεί πρόβλημα επιβίωσης σε πολλούς Ελληνες, αλλά και σε πολύ περισσότερους μετανάστες. Στη χώρα βρίσκονται περίπου 700.000 νομιμοποιηθέντες μετανάστες και ένας απροσδιόριστος αριθμός παρανόμων, που συνεχώς αυξάνεται. Σε αντίθεση με τους άνεργους Ελληνες που κατά κανόνα έχουν κάποιο «κλαδί» να κρατηθούν, οι άνεργοι μετανάστες κατά κανόνα δεν έχουν.
Η στατιστική επιβεβαιώνει ότι τα ποσοστά συμμετοχής των μεταναστών σε ορισμένες κατηγορίες εγκληματικών πράξεων (κυρίως διαρρήξεις, ληστείες, φόνους, βιασμούς και διακίνηση ναρκωτικών) είναι αναλογικά πολύ υψηλότερα από τα αντίστοιχα ποσοστά συμμετοχής των Ελλήνων. Η διαφορά, βεβαίως, οφείλεται σε κοινωνικούς και όχι σε φυλετικούς λόγους. Οι άνεργοι μετανάστες, που φυτοζωούν σε τρώγλες, είναι εκ των πραγμάτων πιο ευάλωτοι στον πειρασμό της εγκληματικότητας.
Η αιματηρή έκρηξη προχθές το βράδυ προκάλεσε ένα κύμα συμπάθειας για τα αθώα θύματα από το Αφγανιστάν. Ας μην έχουμε αυταπάτες, όμως. Οσο θα διογκώνεται η ανεργία τόσο θα οξύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ ντόπιων λαϊκών στρωμάτων και μεταναστών για τις θέσεις χειρωνακτικής εργασίας. Εάν το γεγονός αυτό τροφοδοτεί τον ρατσισμό, εγκλήματα με πρωταγωνιστές αλλοδαπούς τον πυροδοτούν. Εάν δεν αποκατασταθεί γρήγορα το αίσθημα ασφαλείας των πολιτών, οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες.
(από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
