Στο memorandum που απηύθυναν το Μάρτιο του 1917 στη Σοβιετική Κυβέρνηση οι επίσκοποι που ήταν φυλακισμένοι στα νησιά Σολόφσκι, υπογραμμίζεται ότι η Εκκλησία και ο κομμουνισμός βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση, γιατί:«Η Εκκλησία αναγνωρίζει πνευματικές αρχές της υπάρξεως, ενώ ο κομμουνισμός τις απορρίπτει. Η Εκκλησία πιστεύει στο ζώντα Θεό, το δημιουργό του κόσμου και αρχηγό της ζωής του και του προορισμού του. Ο κομμουνισμός αρνείται την ύπαρξη του Θεού, πιστεύει στην αυτόματη ύπαρξη του κόσμου και στην απουσία κάποιας λογικής και έσχατων αιτίων της ιστορίας του.
Η Εκκλησία προϋποθέτει ότι ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής βρίσκεται στην ουράνια πατρίδα, ακόμη και αν ζει σε συνθήκες υψηλής αναπτύξεως του υλικού πολιτισμού και γενικής ευημερίας. Ο κομμουνισμός αρνείται να αναγνωρίσει κάθε άλλο σκοπό στην ύπαρξη του ανθρωπίνου γένους από την επίγεια ευημερία.
Οι ιδεολογικές διαφορές μεταξύ της Εκκλησίας και του σοβιετικού κράτους εκτείνονται από την κορυφή των φιλοσοφικών παρατηρήσεων μέχρι την πρακτική σφαίρα της ηθικής, της δικαιοσύνης και του νόμου. Ο κομμουνισμός τα θεωρεί όλα αυτά αποτελέσματα του ταξικού αγώνα και αξιολογεί τα φαινόμενα της ηθικής σφαίρας αποκλειστικά με τα κριτήρια της χρησιμότητας.
Η Εκκλησία κηρύσσει αγάπη και φιλευσπλαχνία, ο κομμουνισμός συντροφικότητα και ανίλεο αγώνα. Η Εκκλησία ενσταλάζει στους πιστούς ταπεινοφροσύνη, που ανυψώνει το πρόσωπο, ο κομμουνισμός εξαχρειώνει τον άνθρωπο με την έπαρση. Η Εκκλησία διαφυλάσσει την αγνότητα του σώματος και την ιερότητα της αναπαραγωγικής διαδικασίας, ο κομμουνισμός δεν βλέπει τίποτε άλλο στις σωματικές σχέσεις παρά την ικανοποίηση των ενστίκτων.
Η Εκκλησία βλέπει στη θρησκεία μια ζωοφόρο δύναμη που λειτουργεί ως πηγή κάθε μεγαλωσύνης στη δημιουργικότητα του ανθρώπου, ως βάση της επίγειας ευτυχίας, ψυχικής υγείας και ευημερίας του, ο κομμουνισμός βλέπει τη θρησκεία σαν όπιο, που ναρκώνει τον άνθρωπο και χαλαρώνει την ενεργητικότητά του, σαν την πηγή της δυστυχίας και της φτώχειας του.
Η Εκκλησία θέλει την άνθηση της θρησκείας, ο κομμουνισμός θέλει το θάνατό της.
Τέτοια βαθειά σύγκρουση στους τρόπους ζωής που προτείνουν οι κομμουνιστές, αποκλείει κάθε εσωτερική προσέγγιση ή συμφιλίωση ανάμεσα στην Εκκλησία και το κράτος, όπως δεν μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο ανάμεσα στην κατάφαση και την άρνηση, γιατί ο κομμουνισμός αρνείται αυτή την ίδια την ψυχή της Εκκλησίας και την κατάσταση και την αίσθηση της υπάρξεώς της».
(Απόσπασμα από το βιβλίο «Ήθος Άηθες» του π. Φιλόθεου Φάρου (εκδόσεις Ακρίτας, 1988).
Εκκλησία και κομμουνισμός βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση «γιατί ο κομμουνισμός αρνείται αυτή την ίδια την ψυχή της Εκκλησίας», δηλαδή τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Κατά συνέπεια, οι όροι «χριστιανός κομμουνιστής» ή «χριστιανός αριστερός» (όπως και το, «χριστιανός δεξιός»), μόνο ως σύντομα ανέκδοτα μπορούν να εκληφθούν, και όσοι αυτοχαρακτηρίζονται με αυτόν τον τρόπο, βρίσκονται σε βαθιά ιδεολογική και πνευματική σύγχυση. Είθε ο φιλάνθρωπος Θεός να τους ελευθερώσει από αυτή...
Στείλτο τώρα στο FACEBOOK
