Του Στέφανου ΛηναίουΑυτοπυρπολημένοι, όλοι μας, στην πυρκαγιά της Νέας Τάξης.
Τι θ' απογίνουμε ύστερα από τη νέα, αδυσώπητη επίθεση του αδίστακτου δολλάριου εναντίον του ετοιμόρροπου Ευρώ;
Θα κλαίμε πάνω στις στάχτες μας ή θα ξαναγεννηθούμε;
Όλοι αυτοί που βγήκαν, τώρα τελευταία τόσο επιπόλαια, στα διάφορα τηλεπαραθυράκια, και καταγγέλλουν με… απροσμέτρητη οργή «..την άθλια Ευρώπη και ιδιαίτερα τη μισητή Γερμανία που ευτελίζει και καταστρέφει την ωραία πατρίδα μας και τους σπουδαίους Έλληνες..», μπορούμε να μάθουμε πού ήταν τόσον καιρό;
Και δεν εννοούμε, βέβαια, τις διάφορες ιλαροτραγικές φιγούρες που, κάπου-κάπου, ξεπετάγονται, σαν τα μανιτάρια για να εισπράξουν τη δημοσιότητα… Oύτε τις γνωστές "φυσιογνωμίες" που αλλάζουν, με "εθνικό" φανατισμό κιαυτοί, στρατόπεδα, όπως τα πουκάμισά τους, ανάλογα με τα συμφέροντα των φυσικών προϊσταμένων τους.
Ούτε κάποιες επιδοτούμενες κυρίες και κάποιους «οικουμενιστές» κυρίους που πρώτοι αυτοί έχουν αποκαλέσει «ψευδαισθητική» την ιστορία της χώρας μας και έχουν βαφτίσει, συλλήβδην,«ανύπαρκτους» τους Έλληνες..
Εννοούμε προσωπικότητες του τόπου μας που όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν θα μπορέσoυμε ποτέ να καταλάβουμε πού ήταν τόσον καιρό… Τώρα θυμήθηκαν την Ευρώπη και τη Γερμανία; Όταν στήριζαν, με τόσο πάθος και με τόσα κωμικά επιχειρήματα, εδώ και τόσα χρόνια, την Ευρώπη-Σύμμαχο του "ηθικού" ιμπεριαλισμού του ΝΑΤΟ (Ιράκ, Βαλκάνια, σχέδιο Ανάν, Σκόπια...),δίπλα στον Κλίντον και την οικογένεια Μπους, πού ήταν; Κοιμόντουσαν;
Τώρα θυμήθηκαν την Ευρώπη που μας «εκμεταλλεύεται»;
Τώρα θυμήθηκαν τα δισεκατομμύρια των Γερμανικών αποζημιώσεων, που μπορούν να «λύσουν» ολόκληρο το οικονομικό μας πρόβλημα; Όταν ο Μανώλης ο Γλέζος και όλο το Εθνικό Συμβούλιο τις διεκδικούσαμε 20 χρόνια τώρα με αμέτρητα δικαστήρια και πολλαπλές διαμαρτυρίες και ψηφίσματα, μπορούμε να μάθουμε πού ήταν όλοι αυτοί που κυβερνούσαν και κυβερνούν;
Γιατί μας αναγκάζουν να αποκαλύψουμε με οργή ότι δεν καταδέχτηκαν να μας δουν ούτε μια φορά.
Γιατί μας αναγκάζουν να φωνάξουμε με οργή ότι όλες οι κυβερνήσεις και ιδιαίτερα κάποιοι σημερινοί λαλίστατοι Υπουργοί και κάποια ανώτατα στελέχη της Ελληνικής Δικαιοσύνης, όχι μόνο δεν βοήθησαν αλλά δυσκόλεψαν, συνειδητά, τον αγώνα μας..
Ξαναφέρνουμε στη μνήμη μας αυτά που γράφαμε τότε και ανατριχιάζουμε:
«Η Ευρώπη, με κάποιους αφελείς ή μωροφιλόδοξους πολιτικούς ηγέτες της, για να μην πάμε πολύ πιο πίσω, από τα πρώτα χρόνια του αιώνα μας τουλάχιστον, είναι αυτή που έθρεψε και εμπορεύτηκε τους αλλεπάλληλους πολιτικούς, εθνικιστικούς, φυλετικούς, πολιτιστικούς, θρησκευτικούς και κοινωνικούς αλληλοσπαραγμούς των μικρών χωρών.
Και οι Η.Π.Α., μπροστά στην ανερχόμενη δύναμη της Ευρώπης, σε πόλεμο και σε ειρήνη, της κόβουν τα φτερά. Αυτό έκαναν κιαυτό θα κάνουν πάντα. Μπαίνουν μέσα στο παιχνίδι, βάζουν τα δικά τους σούπερ-σύγχρονα όπλα, ταυτόχρονα την υπονομεύουν, τη διαβρώνουν, την ευτελίζουν και, τελικά, οδηγούν πλέον αυτοί μόνοι τους, την κούρσα… Δικά τους τα περισσότερα κέρδη για τις πολεμικές τους βιομηχανίες που ξεθεμελιώνουν τις φτωχές μας πατρίδες, δικά τους και τα κέρδη, για τις εργολαβικές τους εταιρείες που ανοικοδομούν αυτά που ξεθεμέλιωσαν οι ίδιοι… Ο,τι περισσέψει, θα το μοιραστούν οι Γερμανο-Αγγλο-Γάλλοι και θα μείνει κάποιο κόκαλο και για μας..»
Αυτό ακριβώς γίνεται και σήμερα. Το δολλάριο κινδυνεύει. Το ευρώ είναι η λύση.
Μπαίνουν οι Η.Π.Α. στο παιχνίδι. Η Ευρώπη φταίει για όλα, το Ευρώ φταίει για όλα, διαλύουμε την Ευρώπη, καταργούμε το Ευρώ, ζήτω το δολλάριο..
Και ξαφνικά μπαίνουν στο παιχνίδι και όλοι οι δικοί μας «εγκέφαλοι»: Να ξαναγυρίσουμε στη δραχμή. Καλύτερα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παρά στην Ευρωπαϊκή επιτήρηση. Δηλαδή, στον απόλυτο έλεγχο των Η.Π.Α.
Κι άρχισε κιόλας η πλειοδοσία των προσκλήσεων. Μας καλούν ξαφνικά όλοι οι Μεγάλοι "Προστάτες" μας… Ακόμη κι ο μέγας αναμορφωτής Ομπάμα… Ποιο άγριο δούναι και λαβείν παίζεται, λοιπόν, πίσω από την πλάτη μας; Τι σημαίνει αυτή η άγρια φράση του Πρωθυπουργού μας «…κινδυνεύει η εθνική μας κυριαρχία…»; Τι θα μας δώσουν, τι θα τους δώσουμε, τι θα κερδίσουμε, τι θα χάσουμε; Καταντήσαμε σαν να παίζουμε το παιδικό μας παιχνίδι, γύρω-γύρω όλοι και στη μέση…το κορόιδο που έτρωγε όλες τις φάπες… Ε,λοιπόν, δεν το αντέχουμε άλλο… Είμαστε πια ένα μεγάλο καζάνι που βράζει.
Και τώρα τι κάνουμε; Θα κοιτάμε απαθείς τις στάχτες μας και θα ντρεπόμαστε που είμαστε Ευρωπαίοι; Θα "αισιοδοξούμε" με κάποια σύμφωνα "σταθερότητας" που θα υπογράφονται τη μια μέρα και θα σκίζονται την άλλη; Η θα περιμένουμε μοιρολατρικά, ζητιανεύοντας, για να πάρουμε κι εμείς κάποιο ξεροκόμματο; Χωρίς να τολμήσουμε ποτέ να τους πούμε έστω κι αυτό που το λέει πια όλος ο κόσμος… Ακόμη και κάποιοι… μεγαλοβιομήχανοι...
Γιατί τόσα δισεκατομμύρια για εξοπλισμούς; Γιατί;; Γιατί;;
Περιμένουμε μιαν απάντηση από μια κυβέρνηση που την έχει εκλέξει ο Ελληνικός λαός…Δεν κάνουμε τον έξυπνο ούτε τον παντογνώστη… Είμαστε απλοί Πολίτες που μπορούμε να έχουμε κι εμείς μια γνώμη. Σεβόμαστε την προσπάθεια της Πολιτείας αλλά δεν σεβόμαστε τις αλληλοσυγκρουόμενες θέσεις της… Δεν σεβόμαστε ένα υψηλόβαθμο στέλεχός της που δηλώνει θρασύτατα ότι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η οικονομική μας ανάπτυξη στα Βαλκάνια κι όχι η ονομασία των Σκοπίων… Και δείχνει την απέραντη αγάπη του για τις Η.Π.Α, κατηγορώντας μας σαν αντιαμερικανούς…..από χόμπυ..!! Σεβόμαστε τους θεσμούς αλλά δεν σεβόμαστε τα λάθη τους…
Πριν μας δώσει την απάντησή της, λοιπόν, η Κυβέρνηση, ας σκεφθεί την τελευταία φράση του Γκορμπατσώφ, στη γεμάτη μετάνοια αυτοβιογραφία του:
«Έπαιξα το παιχνίδι τους κι έχασα την πατρίδα μου..»
Κι όλοι εμείς που βράζουμε στο καζάνι μας, ας σκεφθούμε μια σημαντική φωνή ενός Ευρωπαίου αιρετικού, του Ρόμπερτ Σκιντέλσκι:
"Μην κλαίμε πάνω στις στάχτες μας…Μη μυθοποιούμε, μη φοβόμαστε, μην συνηθίζουμε τους εκάστοτε δυνατούς της γης.
Μην παίζουμε το παιχνίδι τους...
Μην βλέπουμε μόνο το δέντρο και χάνουμε το δάσος...
Και μην ξεχνάμε ότι, αιώνες τώρα, με υπομονή, με πάθος και με πολύ μεγάλους αγώνες,οι απλοί Πολίτες και όχι οι επαγγελματίες πολιτικοί άλλαξαν το παρόν και έχτισαν το μέλλον της Ευρώπης..."
(από resaltomag.gr)
Τι θ' απογίνουμε ύστερα από τη νέα, αδυσώπητη επίθεση του αδίστακτου δολλάριου εναντίον του ετοιμόρροπου Ευρώ;
Θα κλαίμε πάνω στις στάχτες μας ή θα ξαναγεννηθούμε;
Όλοι αυτοί που βγήκαν, τώρα τελευταία τόσο επιπόλαια, στα διάφορα τηλεπαραθυράκια, και καταγγέλλουν με… απροσμέτρητη οργή «..την άθλια Ευρώπη και ιδιαίτερα τη μισητή Γερμανία που ευτελίζει και καταστρέφει την ωραία πατρίδα μας και τους σπουδαίους Έλληνες..», μπορούμε να μάθουμε πού ήταν τόσον καιρό;
Και δεν εννοούμε, βέβαια, τις διάφορες ιλαροτραγικές φιγούρες που, κάπου-κάπου, ξεπετάγονται, σαν τα μανιτάρια για να εισπράξουν τη δημοσιότητα… Oύτε τις γνωστές "φυσιογνωμίες" που αλλάζουν, με "εθνικό" φανατισμό κιαυτοί, στρατόπεδα, όπως τα πουκάμισά τους, ανάλογα με τα συμφέροντα των φυσικών προϊσταμένων τους.
Ούτε κάποιες επιδοτούμενες κυρίες και κάποιους «οικουμενιστές» κυρίους που πρώτοι αυτοί έχουν αποκαλέσει «ψευδαισθητική» την ιστορία της χώρας μας και έχουν βαφτίσει, συλλήβδην,«ανύπαρκτους» τους Έλληνες..
Εννοούμε προσωπικότητες του τόπου μας που όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν θα μπορέσoυμε ποτέ να καταλάβουμε πού ήταν τόσον καιρό… Τώρα θυμήθηκαν την Ευρώπη και τη Γερμανία; Όταν στήριζαν, με τόσο πάθος και με τόσα κωμικά επιχειρήματα, εδώ και τόσα χρόνια, την Ευρώπη-Σύμμαχο του "ηθικού" ιμπεριαλισμού του ΝΑΤΟ (Ιράκ, Βαλκάνια, σχέδιο Ανάν, Σκόπια...),δίπλα στον Κλίντον και την οικογένεια Μπους, πού ήταν; Κοιμόντουσαν;
Τώρα θυμήθηκαν την Ευρώπη που μας «εκμεταλλεύεται»;
Τώρα θυμήθηκαν τα δισεκατομμύρια των Γερμανικών αποζημιώσεων, που μπορούν να «λύσουν» ολόκληρο το οικονομικό μας πρόβλημα; Όταν ο Μανώλης ο Γλέζος και όλο το Εθνικό Συμβούλιο τις διεκδικούσαμε 20 χρόνια τώρα με αμέτρητα δικαστήρια και πολλαπλές διαμαρτυρίες και ψηφίσματα, μπορούμε να μάθουμε πού ήταν όλοι αυτοί που κυβερνούσαν και κυβερνούν;
Γιατί μας αναγκάζουν να αποκαλύψουμε με οργή ότι δεν καταδέχτηκαν να μας δουν ούτε μια φορά.
Γιατί μας αναγκάζουν να φωνάξουμε με οργή ότι όλες οι κυβερνήσεις και ιδιαίτερα κάποιοι σημερινοί λαλίστατοι Υπουργοί και κάποια ανώτατα στελέχη της Ελληνικής Δικαιοσύνης, όχι μόνο δεν βοήθησαν αλλά δυσκόλεψαν, συνειδητά, τον αγώνα μας..
Ξαναφέρνουμε στη μνήμη μας αυτά που γράφαμε τότε και ανατριχιάζουμε:
«Η Ευρώπη, με κάποιους αφελείς ή μωροφιλόδοξους πολιτικούς ηγέτες της, για να μην πάμε πολύ πιο πίσω, από τα πρώτα χρόνια του αιώνα μας τουλάχιστον, είναι αυτή που έθρεψε και εμπορεύτηκε τους αλλεπάλληλους πολιτικούς, εθνικιστικούς, φυλετικούς, πολιτιστικούς, θρησκευτικούς και κοινωνικούς αλληλοσπαραγμούς των μικρών χωρών.
Και οι Η.Π.Α., μπροστά στην ανερχόμενη δύναμη της Ευρώπης, σε πόλεμο και σε ειρήνη, της κόβουν τα φτερά. Αυτό έκαναν κιαυτό θα κάνουν πάντα. Μπαίνουν μέσα στο παιχνίδι, βάζουν τα δικά τους σούπερ-σύγχρονα όπλα, ταυτόχρονα την υπονομεύουν, τη διαβρώνουν, την ευτελίζουν και, τελικά, οδηγούν πλέον αυτοί μόνοι τους, την κούρσα… Δικά τους τα περισσότερα κέρδη για τις πολεμικές τους βιομηχανίες που ξεθεμελιώνουν τις φτωχές μας πατρίδες, δικά τους και τα κέρδη, για τις εργολαβικές τους εταιρείες που ανοικοδομούν αυτά που ξεθεμέλιωσαν οι ίδιοι… Ο,τι περισσέψει, θα το μοιραστούν οι Γερμανο-Αγγλο-Γάλλοι και θα μείνει κάποιο κόκαλο και για μας..»
Αυτό ακριβώς γίνεται και σήμερα. Το δολλάριο κινδυνεύει. Το ευρώ είναι η λύση.
Μπαίνουν οι Η.Π.Α. στο παιχνίδι. Η Ευρώπη φταίει για όλα, το Ευρώ φταίει για όλα, διαλύουμε την Ευρώπη, καταργούμε το Ευρώ, ζήτω το δολλάριο..
Και ξαφνικά μπαίνουν στο παιχνίδι και όλοι οι δικοί μας «εγκέφαλοι»: Να ξαναγυρίσουμε στη δραχμή. Καλύτερα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παρά στην Ευρωπαϊκή επιτήρηση. Δηλαδή, στον απόλυτο έλεγχο των Η.Π.Α.
Κι άρχισε κιόλας η πλειοδοσία των προσκλήσεων. Μας καλούν ξαφνικά όλοι οι Μεγάλοι "Προστάτες" μας… Ακόμη κι ο μέγας αναμορφωτής Ομπάμα… Ποιο άγριο δούναι και λαβείν παίζεται, λοιπόν, πίσω από την πλάτη μας; Τι σημαίνει αυτή η άγρια φράση του Πρωθυπουργού μας «…κινδυνεύει η εθνική μας κυριαρχία…»; Τι θα μας δώσουν, τι θα τους δώσουμε, τι θα κερδίσουμε, τι θα χάσουμε; Καταντήσαμε σαν να παίζουμε το παιδικό μας παιχνίδι, γύρω-γύρω όλοι και στη μέση…το κορόιδο που έτρωγε όλες τις φάπες… Ε,λοιπόν, δεν το αντέχουμε άλλο… Είμαστε πια ένα μεγάλο καζάνι που βράζει.
Και τώρα τι κάνουμε; Θα κοιτάμε απαθείς τις στάχτες μας και θα ντρεπόμαστε που είμαστε Ευρωπαίοι; Θα "αισιοδοξούμε" με κάποια σύμφωνα "σταθερότητας" που θα υπογράφονται τη μια μέρα και θα σκίζονται την άλλη; Η θα περιμένουμε μοιρολατρικά, ζητιανεύοντας, για να πάρουμε κι εμείς κάποιο ξεροκόμματο; Χωρίς να τολμήσουμε ποτέ να τους πούμε έστω κι αυτό που το λέει πια όλος ο κόσμος… Ακόμη και κάποιοι… μεγαλοβιομήχανοι...
Γιατί τόσα δισεκατομμύρια για εξοπλισμούς; Γιατί;; Γιατί;;
Περιμένουμε μιαν απάντηση από μια κυβέρνηση που την έχει εκλέξει ο Ελληνικός λαός…Δεν κάνουμε τον έξυπνο ούτε τον παντογνώστη… Είμαστε απλοί Πολίτες που μπορούμε να έχουμε κι εμείς μια γνώμη. Σεβόμαστε την προσπάθεια της Πολιτείας αλλά δεν σεβόμαστε τις αλληλοσυγκρουόμενες θέσεις της… Δεν σεβόμαστε ένα υψηλόβαθμο στέλεχός της που δηλώνει θρασύτατα ότι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η οικονομική μας ανάπτυξη στα Βαλκάνια κι όχι η ονομασία των Σκοπίων… Και δείχνει την απέραντη αγάπη του για τις Η.Π.Α, κατηγορώντας μας σαν αντιαμερικανούς…..από χόμπυ..!! Σεβόμαστε τους θεσμούς αλλά δεν σεβόμαστε τα λάθη τους…
Πριν μας δώσει την απάντησή της, λοιπόν, η Κυβέρνηση, ας σκεφθεί την τελευταία φράση του Γκορμπατσώφ, στη γεμάτη μετάνοια αυτοβιογραφία του:
«Έπαιξα το παιχνίδι τους κι έχασα την πατρίδα μου..»
Κι όλοι εμείς που βράζουμε στο καζάνι μας, ας σκεφθούμε μια σημαντική φωνή ενός Ευρωπαίου αιρετικού, του Ρόμπερτ Σκιντέλσκι:
"Μην κλαίμε πάνω στις στάχτες μας…Μη μυθοποιούμε, μη φοβόμαστε, μην συνηθίζουμε τους εκάστοτε δυνατούς της γης.
Μην παίζουμε το παιχνίδι τους...
Μην βλέπουμε μόνο το δέντρο και χάνουμε το δάσος...
Και μην ξεχνάμε ότι, αιώνες τώρα, με υπομονή, με πάθος και με πολύ μεγάλους αγώνες,οι απλοί Πολίτες και όχι οι επαγγελματίες πολιτικοί άλλαξαν το παρόν και έχτισαν το μέλλον της Ευρώπης..."
(από resaltomag.gr)
