"…σε μαύρο και στενό καιρόΘεός να τα φυλάει
τα ελληνόπουλα"
Κ.Χ. Μύρης
Ο «αυτοδημιούργητος» αποτελεί κοινωνικό τίτλο τιμής. Σπάνια συνοδεύει «γόνους». Και σίγουρα δεν θα τον επέλεγες για να χαρακτηρίσεις το Γιώργο Παπανδρέου.
Οι αφελείς γέλασαν ακούγοντας την πολιτική διαθήκη του Ανδρέα: «στα παιδιά μου αφήνω το όνομα μου».
Δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ότι κληροδοτώντας τους την νομή του ενός από τα δύο κόμματα εξουσίας ουσιαστικά τούς άφηνε τη μισή Ελλάδα!
Ιστορικά βέβαια υπήρξε γνωστό ότι ο Ανδρέας θεωρούσε τον πρωτότοκό του εξαρτημένο από τη μητέρα του. Όμως επέτρεπε την εξωθεσμική πολιτική λειτουργία της Μάργκαρετ.
Ήταν κοινό μυστικό, που αποκαλύφθηκε ανοιχτά κατά την δικαστική διαμάχη της Οικογένειας Παπανδρέου με το περιοδικό NEMECIS την περίοδο 2001-2004, ότι η Μάργκαρετ καθοδηγούσε διαχρονικά μια καθαρά αμερικανικού τύπου «καμπάνια» για πολιτική ανέλιξη του Γιώργου και για εδραίωση της Οικογένειας σαν κανονική δυναστεία.
Η πρακτική συνίσταται στην πολιτική λειτουργία με γνώμονα το lobbying, όπως ασκείται η Πολιτική στις ΗΠΑ, μια χώρα-συνονθύλευμα και όχι έθνος-κράτος.
Κάθε πολιτική ενέργεια αποσκοπεί μόνο στο να αποκτηθούν επαφές που θα βοηθήσουν μελλοντικά και στο να αποφέρει αποκλειστικά προσωπικό πολιτικό όφελος, χωρίς να λαμβάνει πρωτίστως υπόψη το συλλογικό-εθνικό συμφέρον, όπως είναι η πολιτική παράδοση στην Ευρώπη των εθνικών κρατών.
Γιατί κανένα από τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια δεν έχει θέσει μέχρι σήμερα το απλό ερώτημα «τι κέρδισε πραγματικά η Ελλάδα από τις πολιτικές του Γιώργου Παπανδρέου;»
Επειδή η απάντηση είναι ΤΙΠΟΤΑ.
Με αποκορύφωμα τη θητεία του στο ΥΠΕΞ, όπου αποδόμησε πλήρως την εξωτερική πολιτική του ίδιου του Ανδρέα. Όταν ο Πάγκαλος έφθασε να πει πως «η επίσημη γλώσσα στους διαδρόμους του Υπουργείου είναι η Αγγλική».
Κάθε ενέργεια του αποσκοπούσε στο να φανεί αρεστός στον αμερικανικό παράγοντα και σε άλλα διεθνή κέντρα ισχύος.
Όταν οι ΗΠΑ επιθυμούν να ευνοήσουν την Τουρκία, άσχετα του αν αυτό θα αποβεί σε βάρος της Ελλάδας, ανοίγει με τα περιβόητα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) το δρόμο για την μετέπειτα επίσημη διεκδίκηση του Αιγαίου από τους Τούρκους – που φυσικά τον λατρεύουν: “Our Yorgo”.
Όταν οι Αμερικανοί και Βρετανοί θέλουν να «κλείσουν» το Κυπριακό με όρους που τους εξυπηρετούν γίνεται κήρυκας και υποστηρικτής του κατάπτυστου Σχεδίου Ανάν.
Παρά όμως τον διεθνή προσανατολισμό του είναι δέσμιος του «ιθαγενούς» πολιτικού σκηνικού. Εξαρτάται από την εκλογική ευμένεια των ιθαγενών. Και, παρά τον πρόσφατο εκλογικό θρίαμβό του, έχει πληγωθεί από αυτούς.
Είναι γνωστοί οι χαρακτηρισμοί που τον ακολουθούσαν μέχρι πριν ένα χρόνο, πριν οι νταβατζήδες αποφασίσουν να «παίξουν το χαρτί του».
Η κληρονομημένη οικογενειακή επιχείρηση, το ΠΑΣΟΚ, εκτός από το ότι του είναι terra incognita, στο μεγάλο τμήμα του είναι ιστορικά, ιδεολογικά και συμφεροντολογικά αντίθετο σε αυτά που πρεσβεύει : τον νεοφιλελευθερισμό ως παγκόσμια επιταγή και την παγκοσμιοποίηση ως δεδομένο προς υποταγή.
Έτσι, αυτός θέλει ένα δικό του μεταλλαγμένο προσωποπαγές κόμμα. Με ένα στρώμα κομματικών γραφειοκρατών αποϊδεολογικοποιημένο και έτοιμο για όλα, να τον ακολουθεί τυφλά, δίχως πολιτικές θέσεις, για λόγους υπαρξιακούς.
Ενδεικτικές οι περιπτώσεις Βρυώνη και Μπαλαμάτση.
Γι’ αυτό όμως πρέπει να αλλάξει αυτήν την κοινωνία κι αυτό το κόμμα.
Επιδιώκει, με μια σειρά μέτρα, γάμοι ομοφυλοφίλων, χασίς στη γλάστρα, αποποινικοποίηση του προσηλυτισμού (αίτημα των αιρέσεων που προωθούν οι ΗΠΑ, σαϊεντολόγοι κλπ.) πρώτα τη διάλυση της ιθαγενούς κοινωνίας.
Και αμέσως μετά, με το «μεταναστευτικό» νομοσχέδιο, την αντικατάστασή της από ένα «πολυπολιτισμικό» σκουπιδαριό μη αφομοιώσιμων αλλοδαπών, στο οποίο μόνη συνεκτική ουσία θα είναι η πίστη στον «άρχοντα» που τους νομιμοποίησε, εξασφαλίζοντας στην Οικογένεια Παπανδρέου αιώνια εξουσία.
Τότε θα μπορεί να αφήσει π.χ. την κόρη του ή τον αδελφό του να «πρωθυπουργεύει» και ο ίδιος να στοχεύσει στην Προεδρία του ΟΗΕ ή του ΝΑΤΟ, εξαργυρώνοντας από τους ισχυρούς τις εξυπηρετήσεις που έκανε.
Το ρουσφέτι και το «δώσε μου να σού δώσω» δεν είναι αποκλειστικά εγχώρια κόλπα, όπως ενοχικά πιστεύουμε. Απλά στην Αμερική τα έχουν κάνει επιστήμη.
Ο Γιώργος παίζει απόλυτα προσωπικό παιγνίδι. Ένας ελεύθερος επαγγελματίας στο χώρο της διεθνούς πολιτικής. Που αδημονεί να απολαύσει μια αυριανή διεθνή καριέρα.
«Μακριά από stelehi (sic) του κόμματος», συμβούλευε η μαμά στην επιστολή που αναφέρθηκε παραπάνω.
Μόνο οι φίλοι του και ΜΚΟ.
Αρκετοί σχολιαστές τελευταία, διαπιστώνοντας την επιθετική εμμονή του στην εθνική αλλοίωση της Ελλάδας τον χαρακτηρίζουν «ιδεοληπτικό».
Διαφωνώ.
Παλιά είχε δηλώσει ότι αγαπάει την Ελλάδα «σαν Έλληνας».
Κερδίζει, λοιπόν, με το σπαθί του, τον τίτλο «αυτοδημιούργητος».
Αυτοδημιούργητος «φιλέλληνας».
Προφήτης
***
Τεράστια η ιστορική ευθύνη που πέφτει αυτή τη χρονική στιγμή στον Αντώνη Σαμαρά για το μεταναστευτικό, ανεξάρτητα του αν αντιμετωπίζει πολλαπλές πιέσεις. Ίσως θα πρέπει να παρατήσει τα πάντα και να βγει ο ίδιος στους δρόμους. Αλλά επ’ αυτού όψομαι αναλυτικότερα.
ΠΗΓΗ
