Σαν αποτέλεσμα ο σημερινός άνθρωπος βάζει πάνω απ' όλα το ατομικό του όφελος και μάλιστα το κάνει αυτό πολύ συχνά όχι με τυχοδιωκτικό κυνισμό, αλλά με πλήρη ιδεολογική κάλυψη και τότε ίσως είναι πιο επικίνδυνος και για τον εαυτό του και για τους άλλους...
...Τελικά όμως αυτή η νοοτροπία δημιουργεί μια ατμόσφαιρα βασανιστικής ανασφάλειας για όλους μας, που αισθανόμαστε ότι μπορεί να γίνουμε από στιγμή σε στιγμή και ανελέητα, βορά του εγωκεντρισμού των συνανθρώπων μας. Πολύ συχνά μάλιστα αυτό το αίσθημα της ανασφάλειας φθάνει τα όρια του πανικού. Υπό το κράτος αυτού του πανικού ζητούμε απελπισμένα κάποιο σωτήρα και τότε γινόμαστε εύκολη λεία για τους διάφορους τσαρλατάνους, που μας εκμεταλλεύονται με τον πιο απάνθρωπο τρόπο.
Όλοι αυτοί μας υπόσχονται να μας θεραπεύσουν από τα δεινά μας, χωρίς να ζητούν από μας οποιαδήποτε προσπάθεια. Υπαινίσσονται ή μας διαβεβαιώνουν ξεκάθαρα, ότι κάποιος άλλος έχει την ευθύνη για τη δική μας κατάντια. Το μόνο που μας ζητούν είναι να τους ακολουθούμε. Μας περιπαίζουν και εκμεταλλεύονται τη δεινή θέση μας, τον πανικό μας, αλλά και την επιθυμία μας να βρούμε ανώδυνους για μας τρόπους θεραπείας. Όμως, ενώ εκείνοι αποκομίζουν απατηλά οφέλη από τη δική μας αφέλεια και ανωριμότητα, εμείς παραμένουμε στην τραγική μας κατάντια με την αγωνία, την αβεβαιότητα και τον πανικό...
...Κολακεύουν το λαό εκείνοι που δεν αισθάνονται καμιά γνήσια συμπάθεια γι' αυτόν. Εκείνοι που δεν αγαπούν πραγματικά το λαό, αλλά θέλουν απλώς να τον εκμεταλλευτούν. Αυτοί είναι εκείνοι που απαλλάσσουν το λαό από οποιαδήποτε ευθύνη και του λένε ότι την ευθύνη για τη δική του κατάντια την έχουν άλλοι, γιατί ξέρουν ότι έτσι θα τον ναρκώσουν αρκετά, ώστε να μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν ανεμπόδιστα.
Η αποπροσωποποίηση της ευθύνης είναι το ολέθριο όπιο που προσφέρουν στο λαό για να τον εκμαυλίσουν και να τον χρησιμοποιήσουν για τους δικούς τους σκοπούς. Αυτοί ακριβώς οι λαοκάπηλοι είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί του λαού, από τη γοητεία των οποίων ο λαός ξεφεύγει αργά ή γρήγορα πιο πολύ απογοητευμένος απ' όσο ήταν, όταν έπεσε στην παγίδα τους.
(απόσπασμα από το βιβλίο του π. Φ. Φάρου, Ήθος Άηθες, εκδόσεις Ακρίτα)
