οὐ γὰρ δυνάμεθά τι κατὰ τῆς ἀληθείας, ἀλλ᾿ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας. (Β΄ Κορινθίους 13,8)

19.4.11

Η "τεθλιμμένη οδός" της χριστιανικής ζωής

"Στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν" (Ματθ. 7:14)

Δεν μας αρέσει η "στενή πύλη", δεν μας αρέσει η "τεθλιμμένη οδός". Την πλατειά πύλη και την ευρύχωρη οδό θέλουμε. Και τη ζητάμε με στεναγμούς και δάκρυα από τον Κύριο. Μήπως λοιπόν δεν ακούει τους στεναγμούς μας; Μήπως δεν βλέπει τα δάκρυά μας; Και βλέπει και ακούει, αλλά ποθεί τη σωτηρία μας, όχι την καταστροφή μας. Στο στενό, στο ανηφορικό, στο κακοτράχαλο μονοπάτι των θλίψεων θυμόμαστε τον Θεό και ζητάμε ταπεινά τη βοήθειά Του. Μόλις πατήσουμε στον πλατύ κι ευκολοπέραστο δρόμο των απολαύσεων, ξεχνάμε τον Θεό και οδηγούμαστε στην αιώνια απώλεια.

Ο απόστολος Παύλος, γνωρίζοντας την ωφέλεια των θλίψεων, χαιρόταν για τα παθήματά του. Ο ίδιος απόστολος μας βεβαιώνει πως όλες τις δυσκολίες μπορούμε να τις ξεπεράσουμε με τη βοήθεια του Χριστού που μας αγάπησε. Άλλωστε, η δύναμη και η χάρη του Θεού φανερώνονται στην πληρότητά τους και κατοικούν μέσα μας, όταν ακριβώς βρισκόμαστε σε αδυναμία, στενοχώρια, θλίψη, ασθένεια, στενότητα.

Βέβαια, οι άπιστοι δεν συμφωνούν με την αποστολική αυτή διαβεβαίωση, που την αλήθεια της αποδεικνύει η διαχρονική εμπειρία των πιστών. Έτσι, βυθίζονται στο πυκνό σκοτάδι της άγνοιας, που καλύπτει, όπως λένε, την επίγεια ζωή μας. Να γιατί, δίχως πίστη καθώς ζουν, φτάνουν ως την κατάθλιψη, την ψυχική διάλυση, την απελπισία, καμιά φορά και την αυτοκτονία. Το μεγάλο λάθος τους είναι η πεποίθηση πως ο προορισμός του ανθρώπου περιορίζεται στην επίγεια ζωή. Και όμως, δεν περιορίζεται εδώ!

Στη γη απλά αρχίζει η ζωή μας, που συνεχίζεται μετά τον θάνατο. Η παρούσα ζωή είναι μόνο μια σύντομη περίοδος προετοιμασίας για την άλλη, την ατελεύτητη ζωή. Πώς συντελείται αυτή η προετοιμασία; Κυρίως με τη γενναιόψυχη υπομονή στις στενοχώριες, τις στερήσεις, τα βάσανα.

Όποιος έτσι αντιλαμβάνεται το νόημα της ζωής, δεν επιδιώκει τη μάταιη άνεση. Για ένα μόνο νοιάζεται: Το πώς από τη θλίψη θα αποκομίσει περισσότερους καρπούς, καρπούς που θα γευθεί όχι στη γη, αλλά στον ουρανό.

(απόσπασμα από το βιβλίο του Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, "Χειραγωγία στην Πνευματική Ζωή", εκδόσεις Ι. Μ. Παρακλήτου)



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: