"Όσο ζω εγώ, ο Μπουτάρης δεν θα δει δημαρχία".Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ανήκει σε εκείνη την ομάδα των ιερωμένων που δεν μελετά τις Γραφές ή τέλος πάντων προσπερνάει (ως αναχρονισμό;) τη ρήση του Ιησού Χριστού "απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ" (Λουκάς κ' 25).
Είναι η ομάδα εκείνη που μαγεύεται από τον λόγο τους και που αναλαμβάνουν εργολαβικά και χωρίς κανείς να τους το ζητήσει, την υπεράσπιση του έθνους. Και σ' αυτό ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης διέπρεψε, τόσο πολύ που ενόχλησε ακόμη και τον πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος ως γνωστόν σπανίως ενοχλείτο από κάτι. Ο μητροπολίτης είχε φτάσει σε σημείο να δημιουργήσει μέχρι και διπλωματικό επεισόδιο δηλώνοντας (πάντα από άμβωνος) ότι η Ελλάδα πρέπει να πάρει πίσω κάτι κομμάτια της Μακεδονίας που της λείπουν.
Θα μπορούσε να συζητά κανείς για χρόνια για το πώς μπορεί να συνδυαστεί η χριστιανική αγάπη προς τον πλησίον με το εθνικιστικό μίσος, με το οποίο εντέχνως εμποτίζει τους πιστούς ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης.
Το βασικότερο όμως πρόβλημα με την πολιτεία του κ. Άνθιμου είναι η ασυνέπεια των λόγων του με το δόγμα που πρεσβεύει. Τα πολιτικά καθήκοντα, έστω υπό τον μανδύα του "εθνικού", εξοβελίστηκαν από τον Απόστολο Παύλο: "ουκ ένι Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός" (Προς Κολοσσαείς Επιστολή γ' 11). Γι' αυτό και ο λαός μας λέει και μια παροιμία την οποία επίσης ξεχνά ο Σεβασμιότατος: "Ή παπάς παπάς ή ζευγάς (έστω και της πολιτικής) ζευγάς".
(Απόσπασμα από άρθρο της εφημερίδας "Κεφάλαιο" - 20/11/10)
