Του Δημήτρη Κουτσογιάννη,Καθηγητή του ΕΜΠ
Η σπάταλη χρήση ενέργειας είναι από τα σημαντικότερα προβλήματα της ανθρωπότητας με καταστρεπτικές συνέπειες στο περιβάλλον και την ποιότητα ζωής. Αυτή την εποχή, η ζωή μας προσφέρει πολλές ευκαιρίες να συνειδητοποιήσουμε ότι η σπατάλη δεν οδηγεί πουθενά, αλλά αποτελεί πραγματική απειλή για το μέλλον του πολιτισμού και της ίδιας της ύπαρξής μας. Οι ίδιες ευκαιρίες θα πρέπει να μας κάνουν να σκεφτούμε ότι το «παραμύθιασμα», το ψέμα και η προπαγάνδα αυτόκλητων «σωτήρων» είναι εξ ίσου απειλητικά για την κοινωνία μας.
Δείτε το πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα της «Ώρας της Γης», που εκ πρώτης όψεως μοιάζει σαν μια θετική πρωτοβουλία της WWF κατά της σπατάλης στην ενέργεια, με την απαραίτητη εναντίωση στην «κλιματική αλλαγή». Μια πρωτοβουλία που την ενστερνίστηκε το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και «Κλιματικής Αλλαγής» (ΥΠΕΚΑ) εκδίδοντας σχετικές εγκυκλίους και που πρόβαλαν όλα σχεδόν τα μέσα ενημέρωσης. Αν αναζητήσετε στο Διαδίκτυο τμήματα από τις παρακάτω φράσεις σε εισαγωγικά θα βρείτε πολλαπλές εμφανίσεις σε όλα σχεδόν τα μέσα ενημέρωσης:
«Η Ώρα της Γης 2010 αποτέλεσε για μια ακόμη χρονιά ένα ισχυρότατο μήνυμα της ελληνικής κοινωνίας ενάντια στην κλιματική αλλαγή».
«Στη συμβολική παγκόσμια δράση τής ‘Ώρας της Γης’ η ανταπόκριση των Ελλήνων ήταν και φέτος μαζική. Υπολογίζεται ότι πάνω από 1.000.000 νοικοκυριά, 251 δήμοι και κοινότητες, 334 σχολεία και 1.180 φορείς και επιχειρήσεις ένωσαν τη φωνή τους με ανθρώπους από όλο τον κόσμο συμμετέχοντας στο κάλεσμα του WWF».
«Η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη τριάδα μεταξύ των χωρών με τη μεγαλύτερη συμμετοχή στην παγκόσμια αυτή δράση».
«Η Ελλάδα κατέλαβε τελικά την 4η θέση ανάμεσα στις 126 χώρες που έσβησαν τα φώτα».
«Σύμφωνα με στοιχεία του Διαχειριστή Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΔΕΣΜΗΕ) με την έναρξη της Ώρας της Γης η ζήτηση ηλεκτρισμού έπεσε σταδιακά από τα 6900 MW στα 6400 MW, σημειώθηκε δηλαδή μείωση κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας κατά 500 ΜW».
Μεγάλη ανακούφιση για όσους επιζητούν τις εθνικές επιτυχίες. Δεν είναι δα λίγο να είμαστε τρίτοι, έστω τέταρτοι, σε μια παγκόσμια δράση 126 χωρών. Τους δείξαμε τι αξίζουμε. Μόνο που δεν μας διαφωτίζουν με ποιο ακριβώς τρόπο καταταχτήκαμε τρίτοι. Δεν είναι απίστευτο που κανείς δεν σκέφτηκε να το ρωτήσει; Μήπως κάναμε χρήση αναβολικών;
Αλλά αν δεν αποδεικνύουμε με στοιχεία τους ισχυρισμούς μας, τότε κάνουμε προπαγάνδα. Και στην προπαγάνδα αρκεί να «παραμυθιάζουμε». Και εδώ έχουμε διπλό «παραμύθιασμα»: Τάχα θα κάναμε κάποιο άθλο κατά της «κλιματικής αλλαγής» αν συμμετείχαμε στην πρωτοβουλία των WWF και ΥΠΕΚΑ. Και τάχα, εν τέλει, κατακτήσαμε σημαντική διεθνή «πρωτιά» (έστω «τριτιά» ή «τεταρτιά», μην τυχόν η «πρωτιά» δεν γίνει πιστευτή).
Όμως, φαίνεται πως η συμπεριφορά μας είναι διαφορετική απ’ αυτή που παρουσιάζεται. Αντί να αρκεστείτε σε δηλώσεις και ερμηνείες άλλων, δείτε μόνοι σας τα στοιχεία της ΔΕΣΜΗΕ. Θα δείτε ότι, πρώτον, η μείωση της κατανάλωσης των 500 ΜW αναφέρεται στο δίωρο 20:00 έως 22:00 (όχι στην «Ώρα» 20:30-21:30).
Αλλά, το σημαντικότερο, θα δείτε ότι αυτή η μείωση είναι απολύτως φυσιολογική για τη συγκεκριμένη μέρα της εβδομάδας (Σάββατο). Μάλιστα, όπως δείχνει ο πίνακας και το διάγραμμα πιο κάτω, τα άλλα Σάββατα του Μαρτίου (που δεν είχαν «Ώρα της Γης»), οι μειώσεις την ίδια ώρα ήταν μεγαλύτερες. Μια ακόμη φούσκα σκάει: Μηδενική ή και αρνητική η επίδραση της προπαγάνδας, αλλά ένα «καλό» ψέμα για την έκβασή της, τής ταιριάζει απόλυτα και την ολοκληρώνει.
Γιατί λοιπόν το σοβαρό ζήτημα της χρήσης ενέργειας να αντιμετωπίζεται με προπαγάνδα και με ψέματα; Γιατί να συνδέεται το σοβαρό και υπαρκτό αυτό πρόβλημα με το σενάριο/ υπόθεση της κλιματικής αλλαγής; Πού αποσκοπεί η προπαγάνδα, όταν προσπαθεί να εκτρέψει την προσοχή μας από τα πραγματικά και απτά προβλήματα (οικονομία, ενέργεια, φυσικοί πόροι, περιβάλλον) σε κινδυνολογίες πάνω σε υποθετικά σενάρια (κλιματική αλλαγή και υπερθέρμανση του πλανήτη) με ρόλους αποδιοπομπαίου τράγου; Γιατί η προπαγάνδα αυτή εμφανίζεται ότι τα βάζει τάχα με τις κυβερνήσεις και το κατεστημένο, ενώ είναι σε πλήρη σύμπνοια με τις κυρίαρχες παγκόσμιες πολιτικές (αν δεν κατευθύνεται απ’ αυτές);
(από το capital.gr)
