Ανοιχτή επιστολή προς τον πρόεδρο της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδαςκ. Μπράτη,
Στις 5-11-2009, δηλώσατε στην Εφημερίδα « τα Νέα» αλλά και σε τηλεοπτικά μέσα:
«Συμφωνώ απόλυτα με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δεν πρέπει να υπάρχουν στα σχολεία σύμβολα όπως οι σταυροί ή οι θρησκευτικές εικόνες που διαχωρίζουν τους μαθητές. Το σχολείο θα πρέπει να εξασφαλίζει ίσες ευκαιρίες σε όλους χωρίς κανένας μαθητής να αισθάνεται μειονεκτικά λόγω της καταγωγής, της φυλής ή του θρησκεύματός του».
Από την δήλωσή σας αυτή, προκύπτουν βασανιστικά ερωτήματα, τα οποία και σας απευθύνουμε:
1. Κατά την άποψή σας, θα πρέπει να κυματίζει η ελληνική σημαία στην αυλή κάθε ελληνικού σχολείου, αφού σ’ αυτήν εμπεριέχεται ο σταυρός και κάποιοι μαθητές θα «αισθάνονται μειονεκτικά» κατά τη δήλωσή σας;
2. Από πότε η εικόνα του Χριστού είναι διχαστική; Από πότε το σύμβολο του Σταυρού, σύμβολο θυσιαστικής αγάπης και προσφοράς προς τον άνθρωπο είναι διχαστικό;
3. Υπάρχει, στ’ αλήθεια, ωραιότερο παιδευτικό πρότυπο από το πρόσωπο του Χριστού;
4. Γιατί να κλείνουμε τα σχολεία στις διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα, αφού κάποιοι μαθητές δεν γιορτάζουν τη Γέννηση και την Ανάσταση του Χριστού; Ας τα κλείνουμε σε κάποιες άχρωμες, άοσμες και ανοημάτιστες γιορτές του σπανακιού, της πατάτας, των κατοικίδιων ζώων, των άγριων ζώων….
5. Γιατί να γιορτάζουμε τις Εθνικές επετείους και να καταθέτουμε στεφάνι στη μνήμη των νεκρών προγόνων μας, αφού αυτοί δεν είναι πρόγονοι κάποιων αλλοεθνών μαθητών;
6. Θα πρέπει μέσα στις σχολικές αίθουσες να αναφέρουμε τις λέξεις Ελλάδα, πατρίδα, Χριστός, Παναγία, Άγιος Γεώργιος;……….
7. Με τι πάμε να εμπνεύσουμε τα παιδιά μας; Άδεια θέλετε να τα ξεπροβοδίσουμε στον αγώνα της ζωής;
8. Τι είδους σχολείο, τελικά, θέλετε;
Πριν δύο χρόνια περίπου, υπήρξατε, με δηλώσεις σας, αυτόκλητος και φανατικός υποστηρικτής του βιβλίου Ιστορίας της κας Ρεπούση. Σήμερα, είστε και πάλι από τους πρώτους υπερασπιστές της απόφασης ενός τμήματος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, όμως, παύει να είναι σύμπτωση.
Διατυπώνετε τις απόψεις σας με την πεποίθηση ότι είναι προοδευτικές και επαναστατικές ενώ είναι άκρως αντιδραστικές και διχαστικές. Θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι σήμερα προοδευτικό είναι ό,τι αντιστέκεται στις δυνάμεις που απεργάζονται την ισοπέδωση των λαών και την αφομοίωσή τους στην χοάνη ενός σύγχρονου συγκρητισμού, ενός κακώς νοούμενου διεθνισμού και την μετατροπή των ανθρώπων σε άβουλα καταναλωτικά όντα, με μοναδικό ιδανικό την οικονομική τους ανέλιξη, που δυστυχώς ούτε αυτή μπορούν να πετύχουν.
Διατρανώνουμε την έντονη αντίθεσή μας και διαφωνία μας με τις απόψεις που διατυπώσατε. Δεν μας εκφράζουν ούτε στο ελάχιστο. Θα πρέπει όμως να εκφράσουμε και την βεβαιότητά μας ότι δεν εκφράζουν και τη συντριπτική πλειοψηφία των δασκάλων και νηπιαγωγών όλης της χώρας αλλά και τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών της χώρας μας,
Οπότε καλό είναι όταν αναφέρεστε σε ζητήματα που δεν εκφράζουν τη βάση των δασκάλων, να διευκρινίζετε ότι αυτά που λέτε είναι προσωπική σας άποψή και όχι να επιχειρείτε να ενισχύσετε τη προσωπική σας γνώμη χρησιμοποιώντας το συνδικαλιστικό σας αξίωμα. Μια τέτοια στάση φαλκιδεύει και υπονομεύει το συνδικαλιστικό κίνημα και το μετατρέπει σε προπαγανδιστικό μηχανισμό.
Και μη βιαστείτε να μας χαρακτηρίσετε ως ρατσιστές, συντηρητικούς, εθνικιστές και ό,τι άλλο τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται για να σπιλώσει και να αφανίσει, όποια φωνή δε συμφωνεί με αυτό που πλασάρεται ως δήθεν προοδευτικό και μοντέρνο.
Όλοι μας, δουλεύουμε σε σχολεία στα οποία φοιτούν αλλοδαποί μαθητές, τους οποίους αγαπούμε και προσπαθούμε για την πρόοδό τους, σεβόμενοι την ιδιαιτερότητά τους και τα βασανάκια τους, χωρίς όμως και να αγνοούμε και σε ποιον τόπο ζούμε.
Πιστεύουμε, λοιπόν, ότι η Ελλάδα, η παράδοσή της (…που δεν πρέπει να τη φαντάζεται κανείς σαν το ξόδι ενός ένδοξου φέρετρου – αλλά σαν μια οντότητα παρούσα και συγκαιρινή…)1 και γενικά ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας του πολιτισμού της, μπορεί να βοηθήσει και να εμπνεύσει και τα παιδιά αυτά, χωρίς καθόλου να βιάσει τα όποια άλλα πιστεύω τους.
Όλα τα υπόλοιπα είναι και λέγονται εκ του πονηρού και εξυπηρετούν αλλότριους σκοπούς και στόχους.
Στις 16 Απριλίου του 1964, σε ομιλία του στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης ο Σεφέρης τόνιζε μεταξύ άλλων:
1. «….είμαστε ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι;…»
2.Ο υπομνηματικός αυτός λόγος του νομπελίστα ποιητή μας, θεωρούμε πως εξακολουθεί να είναι απολύτως επίκαιρος.
(1. ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ, ΔΟΚΙΜΕΣ, ΤΡΙΤΟΣ ΤΟΜΟΣ,ΕΠΙΜΕΤΡΟ, σελ. 332
2. ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ, ΔΟΚΙΜΕΣ, ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ, σελ. 178)
ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ
(ακολουθούν 166 υπογραφές)
