«Πάντα χρειάζεται ένας Άραβας. Όταν υπάρχει ένας, όλα είναι καλά. Όταν, όμως, μαζευτούν πολλοί, αρχίζουν τα προβλήματα» είχε πει το Σεπτέμβριο του 2009 ο Μπρις Ορτεφέ, υπουργός Μετανάστευσης της Γαλλίας, σε αλγερινής καταγωγής νεαρό μέλος του κόμματός του, κατά τη διάρκεια συνάντησής του με «νεολαίους».Την ίδια ημέρα, το video με τον υπουργό είχε αναρτηθεί στο Ίντερνετ και η γαλλική εφημερίδα "Le Monde", το ανέδειξε ως μείζον σκάνδαλο με σοβαρές πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις.
Ο υπουργός δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι «απλά αστειευόταν με τον νεαρό»!
Η δικαιολογία του όμως δεν έπεισε, αντίθετα έγινε αφορμή ώστε να ξεκινήσει ένας ευρύτατος δημόσιος διάλογος, σε επίπεδο ηλεκτρονικών και έντυπων μέσων μαζικής ενημέρωσης, σχετικά με τα ζητήματα της μετανάστευσης, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού στη γαλλική πολιτική και τη γαλλική κοινωνία.
Παράλληλα, δημιουργήθηκαν πεδία συζητήσεων στο Ίντερνετ μεταξύ πολιτών, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η κίνηση «1η Μαρτίου - 24 ώρες χωρίς εμάς».
Βασικός άξονας της κίνησης αυτής είναι η αποχή των μεταναστών από κάθε οικονομική συναλλαγή την 1η Μαρτίου.
«Είναι ένα κίνημα από τους πολίτες, για τους πολίτες. Ξεκίνησε μέσω του Facebook από το Παρίσι και τώρα υπάρχουν πάνω από 30 τοπικές επιτροπές στις μεγαλύτερες πόλεις της Γαλλίας.
Το κίνημα πέρασε γρήγορα στην Ιταλία, την Ισπανία και την Ελλάδα και την 1η Μαρτίου θα έχουμε συμμετοχές από τη Γερμανία και το Βέλγιο, πράγμα που το καθιστά μια πανευρωπαϊκή κίνηση πολιτών», τόνισε η Πέγκι Ντερντέρ, μία εκ των πρωτοπόρων της κίνησης, σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε σήμερα στην Αθήνα.
Η συγκεκριμένη ημερομηνία επιλέχθηκε, γιατί την 1η Μαρτίου του 2005 τέθηκε σε ισχύ στη Γαλλία ο «κώδικας εισόδου και παραμονής των ξένων και του δικαιώματος ασύλου».
«Την 1η Μαρτίου θα γίνουν συγκεντρώσεις σε μεγάλες πόλεις στη Γαλλία, οι μετανάστες δεν θα πάνε στις δουλειές τους, δεν θα ψωνίσουν, δεν θα βγούνε να διασκεδάσουν. Έχουμε τη στήριξη των συνδικάτων και πολλά κόμματα μας πλησίασαν σε μια προσπάθεια να συνταχθούν μαζί μας για να κερδίσουν λίγη από τη χαμένη αξιοπιστία τους, αλλά δεν τους χρειαζόμαστε. Είναι μια κίνηση από πολίτες που δρουν ως άτομα.
Είναι μια βαθιά πολιτική και όχι κομματική κίνηση», τόνισε ο Ναντίρ Ντεντούν, συγγραφέας των βιβλίων «Ανοιχτή επιστολή από ένα παιδί μεταναστών» και «Πολεμικό ημερολόγιο ενός ειρηνιστή» και πρωτοπόρος της κίνησης στη Γαλλία.
«Στην Ιταλία, με τον νέο νόμο κατά της λαθρομετανάστευσης, οι μετανάστες κινδυνεύουν εάν χάσουν τη δουλειά τους να πάνε φυλακή ή να απελαθούν. Όλα γίνονται για να δημιουργηθεί ένα προμελετημένο αίσθημα ξενοφοβίας», δήλωσε η εκπρόσωπος της κίνησης από την Ιταλία Νταϊμαρέλι Κιντέρο Ταμπερέλ.
Ο Νίκος Άγκο, δημοσιογράφος και μέλος της οργανωτικής επιτροπής στην Ελλάδα, τόνισε ότι «η λέξη μετανάστης, για κάποιους ανθρώπους, είναι βρισιά. Στην Ελλάδα ζούνε και εργάζονται περίπου 1,2 εκατ. νόμιμοι και μη νόμιμοι μετανάστες. Πολλοί θέλουν να εξαφανιστούμε.
Την 1η Μαρτίου θα «εξαφανιστούμε». H 1η Μαρτίου θα είναι μία λευκή απεργία.
Εμείς, οι μετανάστες πρώτης και δεύτερης γενιάς, δεν θα συμμετέχουμε σε καμία οικονομική συναλλαγή. Δεν πρόκειται να έρθουμε σε αντιπαράθεση με την ελληνική κοινωνία. Θα πάμε κανονικά στις δουλειές μας, δεν θα κάνουμε διαδηλώσεις ούτε πορείες. Βρισκόμαστε στην καρδιά του μεταναστευτικού ζητήματος στην Ελλάδα και δεν θέλουμε να ρίξουμε νερό στο μύλο της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Θέλουμε αυτή η ειρηνική κίνηση να απλωθεί σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και να έχουμε όσο το δυνατόν μαζικότερη συμμετοχή μεταναστών και Ελλήνων».
ΠΗΓΗ
